Op 2e Kerstdag 2004 verwoestte de Tsunami grote delen van Azië. Stichting Weeshuis Sri Lanka werd opgericht om verweesde en verlaten kinderen een veilige haven te bieden. 100 dagen na de ramp was de noodopvang  – dankzij de vele Nederlandse vrijwilligers – gereed en werden de eerste 15 kinderen ondergebracht door de Nationale Kinderbescherming. Onder de geheel gedesoriënteerde en getraumatiseerde kinderen bevond zich de 3-jarige Rumesh.

Rumesh

Samen met nog145 kinderen groeide Rumesh op in het Somawathi Home. Een kwetsbaar jongetje en grote moeite om zich staande te houden. Op school geen uitblinker en in sport al helemaal niet. Wel hield Rumesh van tuinieren, lekker wroeten in de aarde en de oogst verkopen aan de keukenstaf van het kindertehuis. Na 12 jaar meldt zich de moeder van Rumesh en vraagt toestemming om Rumesh tijdens de schoolvakantie bij haar te laten logeren. Moeder en zoon waren elkaar totaal ontvreemd en de stiefvader was niet blij een stiefzoon te hebben. Rumesh kwam 2 dagen later huilend terug naar het Somawathi Home en weigerde hier verder over te praten. Tot Rumesh 18 jaar werd ……. het moment waarop volgens de wet de kinderen het kindertehuis moeten verlaten. Door zijn moeder en stief familie werd Rumesh opgehaald en sindsdien hangt hij huilend aan de telefoon. Wel heeft hij werk gevonden bij een inpakbedrijf waar hij 30 dagen per maand werkt om niet ‘thuis’ te hoeven zijn.

Dr. Indika Prasanne

Naarmate de tijd vorderde, de fondsenwerving groeide kwamen er steeds meer kinderen wonen onder voogdijschap in het Somawathi Holland House of Hope. In samenspraak met de Trust werd in 2006 besloten om aan een groep van 150 studenten uit de regio een studiebeurs voor een periode van 5 jaar toe te kennen. Vol trots kwamen studenten tijdens de speciaal georganiseerde bijeenkomsten de resultaten tonen. Sommigen studeerden voor accountant, ingenieur, architect, verpleging en medicijnen. Een van de jeugdige studenten was Indika Prasanne, toen 19 jaar en woonachtig in het dorp Habaraduwa in de buurt van  het Somawathi Home. Indika Prasanne blonk uit als student en werd na een gedegen opleiding arts op de Incentive Care afdeling van het Karapytiya Hospitaal in Galle. In zijn vrije tijd heeft hij een eigen huisartsenpraktijk in zijn woning in Habaraduwa.

Weerzien

Deze zomer stapte ik niets vermoedend zijn praktijk binnen met vraag om slaapmedicatie voor aan boord van het vliegtuig. Dr. Indika herkende mij onmiddellijk en bedankte nogmaals voor de kansen die hem geboden zijn. Dezelfde middag kwam hij met echtgenote en zijn twee kinderen naar het Somawathi om alle 100 inwonende kinderen toe te spreken. De kinderen hingen aan zijn lippen en kwamen met vele vragen over hoe hij zover gekomen is. Het was heel motiverend voor de kinderen en een reden temeer om nog beter hun best te doen op school.

Begin december stapte ik opnieuw de praktijk binnen. Zomaar om hem gedag te zeggen en te bedanken voor zijn pep-talk. Waarop dokter Indika vroeg of er niet een jongen was van rond de 18 jaar om hem te assisteren. Zijn idee was deze jongen op te leiden, een rijbewijs te laten halen en hem zelfs onderdak te bieden in zijn eigen huis. Ik stelde voor om kennis te maken met Rumesh. Een uur later hadden de dokter en de 18 jarige Rumesh een goed gesprek en werd Rumesh aangenomen. Met wat financiële hulp van de stichting is een matras, een ventilator en een muskietennet gekocht. Zelf kocht Rumesh van zijn zelf verdiende geld een radio met hoofdtelefoon. Bijna een maand werkt Rumesh nu in de medische post en de berichten die nu via Facebook Messenger binnenkomen luiden “I am big good”.

Tot slot

In het Somawathi Home wonen momenteel 85 kinderen. Allang geen tsunami slachtoffers meer, maar kinderen met hele andere achtergronden. Zolang er behoefte is aan kinderopvang zal Stichting Weeshuis Sri Lanka doorgaan, met uw hulp !!

Vrolijk Kerstfeest allemaal!